Głód miłości. Jak go zaspokoić ?

Powszechnym zjawiskiem wśród ludzi jest poczucie braku miłości lub poczucie jej niedosytu.

Jesteśmy od samego urodzenia czule pieszczeni, pielęgnowani, otaczani miłością, głównie przez naszych rodziców.  Pomimo starań naszych opiekunów, wyrastamy na ludzi z poczuciem niedosytu miłości, czasami wręcz dręczącego nas ogromnego głodu miłości.

Niezależnie od tego jak rzetelnie wykonali swoje zadanie nasi rodzice, jesteśmy w stanie permanentnego niedosytu ciepła i miłości. Niezależnie od tego jak starają się nasi partnerzy, kochankowie, ten głód się odnawia. Aby go zaspokoić zabiegamy o uwagę innych, o ciepło i miłość, najpierw  ze strony rówieśników, potem mężów, żon, przyjaciól, niestety często wyrzekając się przy tym siebie samych, uzależniając swoje poczucie szczęścia i spełnienia od innych. W niektórych przypadkach to staranie o miłość innych, przybiera formę nawet  żebractwa.

Jesteśmy istotami, które rzeczywiście nie mogą żyć bez miłości. Możemy wegetować ale każdy z nas chce przeżywać życie w jego pełni i pięknie. Do tego by ujrzeć życie pełne blasku potrzebujemy odczuwać miłość, dawać i otrzymywać miłość.  Bez wątpienia, tak właśnie jest.

W świecie codziennych spraw miłość przybiera najczęściej postać życzliwości i uprzejmości w stosunku do innych. Jakże przyjemnie jest gdy sprzedawca się do nas uśmiecha, inni kierowcy ustępują na drodze i pomagamy sobie wzajemnie, wykonując swoją codzienną pracę lub spełniając obowiązki w domu.

Jednak zaglądając w serce każdego człowieka,  nawet jeśli będzie on uparcie temu przeczył, i tak widać wołanie o więcej miłości. Bardzo różną formę może przybrać ta tęsknota, czasami formę drastyczną. Za każdym objawem pomieszania, zagubienia, agresji, buntu a także przemocy, widać przede wszystkim wołanie o miłość.

Jak zaspokoić to nienasycenie ?

Odważnie wkroczyć na drogę własnego rozwoju, samopoznania i samouzdrawiania. Mam na myśli samorealizację istoty ludzkiej w sensie najwyższym, kiedy to człowiek odkrywa, że istotą jego bytu jest miłość.

To odkrycie nie jest teoretyczne, abstrakcyjne, tylko realne i żywe. Jest również bardzo praktyczne. Znika potrzeba żebractwa, biegania za innymi. Pojawia się zaspokojenie i totalne spełnienie a docelowo, ostateczne wyzwolenie samozrealizowanej istoty ludzkiej. Przychodzi współczucie i zrozumienie drugiego człowieka, potrzeba  dawania miłości, brak oczekiwań, niezależność.

Jest to  droga do przeżywania życia w całym jego blasku, obfitości, pięknie i wolności, ścieżka poznania tajemnic życia i tajemnicy samego siebie.

Dla wielu osób, pierwszym krokiem ku świadomości miłości jest przyjęcie inicjacji pierwszego stopnia Reiki i praca z tą subtelną energią.

Zapraszam serdecznie.

Renata Łopatka, sierpień 2014 r.

Obejrzyj video na ten temat tutaj i tutaj