Rozwój wewnętrzny jako największa przygoda

Tak, to jest największa, najwspanialsza, najpiękniejsza przygoda jaka może się nam przytrafić. Czy przesadzam? Nie, z pełnym przekonaniem stwierdzam, że jest to najciekawsza zarazem przygoda. Dlaczego? Dlatego, że tutaj kierunek jest odwrotny niż zazwyczaj. Nie jest to oglądanie czy podziwianie czegoś na zewnątrz nas samych, ale przeciwnie jest to droga do nas samych, do naszego wnętrza i podziwianie naszego wewnętrznego piękna. Aby dotrzeć do piękna musisz najpierw wyrwać chwasty rosnące na ścieżce. Chwasty są tylko chwastami i w tym wypadku nie są zdolne przysłonić tego co prawdziwe w nas.

Podczas tej przygody uczysz się jak "odrzucać ziarno od plew".
Twoje piękno czeka abyś je odkrył, więc nie zwlekaj, bo jedynie dłużej cierpisz, a nie jesteś przeznaczony do cierpienia. Cierpisz, bo zapomniałeś i twoja droga zaprowadzi cię do tego abyś sobie przypomniał i przeżył całą radość odkrywania wewnętrznego szczęścia.

Nawet jeśli na początku się boisz i nie wiesz co cię czeka, zachęcam cię, pomimo lęku zrób to, chciej więcej. Nie neguj już dłużej przeczucia, które od tak dawna subtelnie wspomina Ci o twej przygodzie - największej z największych.


Renata Łopatka