Naiwność

Niektórzy nazywają to naiwnością.

Pytam cię, czy to jest naiwność, że wstaję rano z myślą by ufnie wejść w ten dzień, we wszystkie jego sprawy i przeżyć go najlepiej jak tylko potrafię?

Czy to jest naiwność, że zaufałam życiu, uwierzyłam, że może być piękne, hojne i bogate?

Czy to jest naiwność, że każdego dnia zbieram cudowne owoce tego, co wcześniej posiałam?

Czy to jest naiwność, że pragnę tylko serdeczności, łagodności, kochającej życzliwości dla siebie i dla innych?

Czy to jest naiwność, że zamiast brzydoty, szarości, ciemności, widzę piękno i światło?

Czy to jest naiwność, że w każdym człowieku widzę dziecko pełne miłości i prawdy?

Czy to jest również naiwność, że w moim ciele zamiast choroby czuję siłę, moc i zdrowie?

Czy to także jest naiwność, że tak bardzo chce mi się żyć?

I czy to jest naiwność, że co dzień tak radośnie chce mi się śpiewać cudowną pieśń wdzięczności dla życia, które mnie pouczyło i tak bardzo uwolniło?

O nie, to nie jest naiwność. To jest Miłość..