Rozwój duchowy na poważnie, ale radośnie

O to właśnie chodzi, by praktyka duchowa była radością i miłością, ale by traktowana była serio a nie tylko jako nowe hobby.
Obserwuję różne podejścia u uczestników zajęć rozwoju duchowego. Większość osób, która do mnie trafia jest zdecydowana na konkretne zmiany i robi wszystko by do nich doszło. Ale trafiają się też i tacy, którzy chcą pozbyć się jakiegoś swojego problemu za pomocą duchowości, by potem, gdy problem znika, powrócić do starych nawyków.
Moja podpowiedź jest taka, by mieć czyste intencje dotyczące własnej praktyki i własnego rozwoju duchowego, gdyż tylko taka postawa zapewnia sukcesy na ścieżce. Rozwój duchowy to nie jest hobby, które jak się znudzi można zamienić na inne. Praktyka duchowa jest wielkim błogosławieństwem.
Świadomość co prawda, najczęściej otwiera się stopniowo, jest procesem, którego efekty zależą od tego ile miejsca w swoim życiu zrobimy dla tej Najwyższej Jakości.
Jeśli nasza przygoda z rozwojem duchowym jest tylko romansem a nie prawdziwą miłością, to skutki owego romansu, tak jak w życiu bywają różne.
Lubię przyglądać się ludziom, tym którzy z zapałem i rzetelnie posmakowawszy Miłości oddają się jej całym sercem, całą swoją istotą. Ci zbierają obfity plon, który jest czystą radością.
Dla mnie poważnie znaczy autentycznie, szczerze, z pełnym oddaniem i zaangażowaniem.

Renata Łopatka